Alien Ant Farm | Nobel, Leiden 07.11.2024
Juliette Ruygrok | Photography © Eus Straver
Voel je jong met Alien Ant Farm in de Nobel
Op 7 november is het eindelijk dan zover. Het is tijd om je weer jong te voelen, tijd voor nostalgie. Het is al vroeg druk bij de nobel voor Alien Ant Farm. Het schema is iets aangepast want CKY zal niet optreden. Kortom alles schuift een beetje op. The Treatment trapt rond 20:00 uur af met een fijne rock show voor een goed gevuld Nobel. Voor wie The treatment niet kent, het zijn enthousiaste rockers uit Engeland. De bandleden blijken een interessante podium verschijning met lange verzorgde manen, fancy outfits, tattoos en bandana’s en niet te vergeten stoere gitaarposes. Het optreden doet denken aan verschillende rock grootheden zoals AC/DC, Mötley Crüe en Guns ’n Roses en de 80’s herleven op het podium (als is het wel in een nieuwer, wat glad gestreken jasje). De zaal warmt op en langzaam wordt er lekker mee gejoeld. Deze show moet Eindhoven over toppen, waar hun tour begon. De sfeer hangt er in ieder geval lekker bij en de balkons lopen gestaag vol. Het hoge oh ho ho gehalte tijdens het optreden werkt aanstekelijk en de stembanden warmen op voor Alien Ant Farm. Kortom een fijne opener, sfeerbrenger en zeker een geslaagd optreden. Ze moeten morgen in Engeland spelen, dus helaas geen drankje na de show. Maar ze nemen wel de moeite om na het optreden nog even bij de merch te verschijnen.
De opkomst van Alien Ant Farm is dan wel een kleine contradictie, en voelt wat overweldigend aan. Het is luid en groovend. De zaal heeft er zin in, voor het podium is het twee keer zo druk en onder luid gejuich gaat de boel van start. We zijn begonnen met ‘Courage’! Bassist Tim Peugh springt enthousiast over het podium en dat mag ook wel, waar hij lekker doorkomt. De mannen rammen lekker door en de oude ‘Wish’ en ‘Flesh And Bone’ worden goed ontvangen. Frontman Dryden Mitchell zoekt geregeld het publiek vooraan op wat luidkeels staat mee te blèren, om ze eens een handje te geven.
Het nieuwe album ‘Mantras’ wordt ook onder de aandacht gebracht met. Dit haalt wel het tempo uit de set, maar is voor de mannen duidelijk uitdagender om live te spelen, door de ska invloeden en tempowisselingen. Tijd om de zaal weer op te zwepen met ‘Movies’. Vooraan wordt druk gesprongen, net als achteraan op het podium door de kerel die de backing vocals verzorgt met z’n tamboerijn. De zaal is los! Deze hit smaakt naar meer. Terug in de tijd met de vernoeming naar MTV en clips ‘These Days’ (wat geen hoogvlieger was, wat betreft de clip), wordt ingezet. Ja ze zijn van deze generatie, en zo ook een groot deel van het publiek, dus weet gelukkig 90% wat MTV is. Maar kennelijk ook wat ouder en wijzer geworden. Zo is frontman Dryden 3 jaar nuchter (wat natuurlijk benoemd moet worden gedurende een ietwat zoetsappig moment), en gitarist Terence Corso lijkt zijn gitaar wat ontgroeid. De vocalen vallen soms weg, maar dat mag de pret niet drukken. Het jeugdsentiment wint hier overduidelijk.
Met de gitaarsolo wordt ‘Attitude’ ingezet. Het is een interessante verschijning Terence Corso met z’n mutsje en gitaar. Langzaam vult de band aan, dit is een fijne spanningsboog voor de zaal. Gedurende deze opbouw is de verlichting op het podium echt gaaf! Los komt dit niet echt, maar even op adem komen kan geen kwaad. We kunnen weer wat meer springen en bangen met het meer bekendere ‘Stranded’. Bassist Tim Peugh blijkt een lenig man en zakt bijna in de split gedurende een van zijn poses. Voorzichtig ontstaat er een pitje, dat hoort toch wel bij een potje gitaarmuziek. Echt verder dan blij huppelen gaat het niet. Drummer Michael Cosgrove is jarig en daar moeten we dan wel even voor zingen, met een taart op het podium wordt het nog gezellig. Gevolgd door ‘What Am I doing’, komt er weer wat tempo in show, vooraan sneuvelen in ieder geval wat stembanden van het meezingen ondanks dat dit een redelijk nieuw nummer is.
Het is de laatste Europese show. Dat vieren we met ‘Storms Over’. Mooi sfeernummer, maar niet echt een fuifplaat. En zo gaat de set heen en weer, daarmee laat Alien Ant Farm zien dat ze niet alleen een fuifnummer uit het MTV tijdperk zijn, maar ook serieuze topics aan durven te snijden. Naar het einde van de show, gaan we dan toch even tempo pompen met ‘What I Feel Is Mine’ en de blije huppelpit is terug. Tot vreugde van een ieder die niet de hele setlist uit zijn hoofd kent (en eigenlijk al heel de avond staat te wachten op dit moment), wordt ‘Smooth Criminal’ ingezet. Het is de cover die Alien Ant Farm het grote succes bracht, en het fuifnummer om deze avond toch even te doen ontvlammen, in een springende en volmondig meezingende zaal. Hulde voor de concert DJ, die na de show Spandau Ballet met ‘Gold’ durft aan te zetten. Luid zingend verlaten mensen de zaal, en sluiten op sfeervolle wijze een fijne avond in Nobel af.
