‘Paysage polaires’ combineert de snelheid en attitude van black metal met atmosferische klanken waardoor de melodie een waanzinnige landschap van wildernis zich voor je doet uitrollen terwijl je ernaar luistert. Al is de muziek van Cantique Lépreux overwegend snel, ook gebruiken zij ook hier en daar wat vertraagde stukken die ze moeiteloos verwerken in het geheel. De vloeiende wisselingen in ritmes, van traag en treurig naar wild en vinnig met clean tremolo picking, bewijzen het vakmanschap van de heren. Tel hier de rauwe vocals afgewisseld met het grimmige en wanhopige geschreeuw van Blanc Feu bij en je bent als luisteraar een enerverende ervaring rijker.

‘Le feu secret’ opent het album met een vlotte melodie om opgevolgd te worden door de tragere ‘Les étoiles endeuillées’ waarin het tempo bijna onmerkbaar opgevoerd wordt. In dit nummer voel je al de mystiek van de Canadese winters en zie je al de sneeuwvlaktes. Wat hierna volgt, is de trilogie genoemd naar het album titel ‘Paysages Polaires’, drie nummers vol hartstocht waarbij het eerste deel overheerst wordt door een adembenemend tempo. Deel twee zet de melodie voort met een slepende start om uit te barsten in troosteloos en wanhopig geschreeuw onder begeleiding van een galopperende riff. Deel drie wordt gedomineerd door de pittige drum waar de melodie zich omheen wikkelt. Het up-tempo jammerlijke ‘Hélas’ sluit de trilogie af met hartverscheurende gitaarstukken. Helaas komt dit