Waar ‘All Tree’ over het algemeen een relatief vrolijke inborst en gevoel uitstraalt, is dat bij de nieuwe schijf minder. Hoewel ‘Billion Year old Being’ duister begint is het eigenlijk bijna een hippie-achtig rocknummertje. Z’n echte schoonheid openbaart het pas na vier minuten, een Iron Maiden-esque herhaal refrein, een drukke solo. Dan komen we in rustiger vaarwater en met een heerlijk meanderende melodielijn alsof je door gouden velden van graan kan struinen op een zonnige dag. ‘Demian’ klinkt al lekker occult en oud, en is dat ook. Vanaf hier wordt de sfeer wat drukkender en klemmender, totdat we weer bij het lieflijke ‘Family’ zijn aangekomen. De nummers hier tussen zijn niet slecht (zeker ‘Fire of the Mind’ is de moeite waard), maar als je een aantal keer het album afgaat merk je dat het toch niet lekker aanvoelt. ‘Kindred Moon’ en ‘Magical & Damned’ repareren dat wel enigszins, maar ook ‘Joy of Sacrifice’ is, hoewel teder, ook ietwat neerslachtig. Als je dan zowel voorganger ‘All Tree’ als ‘Kindred’ integraal afspeelt, ga je het verschil in sfeer wel merken. ‘Closing Circles’ van het vorige album, had wat dat betreft zelfs beter bij ‘Kindred’ gepast.

Ondanks het wat bedomptere gevoel dat de band nu overbrengt, lijkt dit album wel qua geluid enigszins terug te keren naar het oudere werk. Je waant je weer in een bos, alleen is het bos nu oud, donker en nat.