Opvolger ‘Burn Away’ kent vette riffs, hier hoor je dat de band met moderne metal aan de slag gaat. Op ‘Shades Of Black’ zet de band deze compositiedrift voort. Flarden van Helloween, Evergey zitten prachtig verpakt in deze song!

De titelsong volgt. Langgerekt, gevuld met epische thema’s, mooie vocalen en ijzersterk instrumentenwerk. Het wordt tijd voor een snellere beuker, ‘From Ashes’. Mooie snelle wisselingen van thema’s en volgegoten  met een dikke sound, kan niet beter! ‘The Wanderer’ was de tweede single met invloeden van Fates Warning, Queensryche, en het vroege Dream Theater in een slepende, balladesque achtergrond, let op het mooie gitaarwerk! ‘One Last Cry’ komt hierna, het was de eerste single van de plaat. Het is wat zoeken naar de essentie van deze song, maar het refrein is overtuigend en het gitaarwerk van Peter Lundin, wow!   Daarna komt ‘The Nameless Ones‘ ik was blij met deze beuker met ballen!

‘Coming Home’, duikt weer in de ballad-modus, met de standaard ingrediënten van Sarayasign. In ‘Walk Alone’ pakt de band weer uit met uptempo, groovy riffs. ‘Bleeding Hope’ volgt mooi met een wat nostalgisch Iron Maiden-achtig thema. En eerlijk, de afsluiter ‘Throne Of Gold’ is een absoluut episch monster om het album af te sluiten.

Jeemig, wat een schijf! Ik moet wel wat wennen aan de moderne inslag, de band klinkt wat scherper en bij vlagen ultra-heavy, maar het epische achter de composities en de instrumentale invulling zijn geweldige pluspunten, waardoor ik platen van deze band vaak terugpak. Je moet er echt even voor gaan zitten, want de wendingen in de songs, de magistrale verrassingen én het Tolkien-achtige verhaal, de band neemt je aan de hand mee!  Weergaloze luistertip!