Ook zijn solocarrière kreeg na het uiteenvallen van Burning Starr weer wat ruimte met een aantal aardige platen op diverse independent labels, maar zo goed als ‘Out Of The Darkness‘ werd het niet meer. Met een nieuwe line-up verschijnt ‘Out Of The Darkness Part II’ op BraveWords Records, het piepjonge metal-label uit Toronto, Canada. Manowar’s voormalige drummer Rhino (Kenny Edwards) schuift aan voor zijn stevige en pijlsnelle beats, ondersteund door bassist Gene Cooper. Jimmy Waldo, bekend van New England en Alcatrazz en gitarist Eric Juris komen vanuit Warlord en Nieuw- Zeelander Giles Lavery is te horen bij Alcatrazz, Doomed Beast, Dragonsclaw en de nieuwe platen van Warlord.

Met deze bezetting duikt Jack Starr in de U.S. metal van weleer. De teksten behandelen thema’s over het streven naar vrijheid en het verzet tegen het onrecht in de wereld. ‘Hand Of Doom’ opent geweldig, stampend met sterke riffs en harde zang. Het middenstuk is een snelle, pakkende solo in de bekende stijl van Starr, terugvallend in het bonkige refrein. ‘Endless Night’ volgt, een stevige toetapper met puik solowerk van beide gitaristen. ‘Into The Pit’ is zwaar, in de stijl van een klassieke Black Sabbath. ‘Rise Up‘ doet denken aan Queensryche en Fates Warning, supergaaf zangwerk en speelse gitaarlijntjes kleuren dit stampende nummer mooi in. ‘Underneath The Velvet Sky‘ en ‘Soulkeeper‘ zijn de ballads van deze plaat, veel vertellende melodieën, met hints van Guns ’n Roses. ‘Tonight We Ride’ is een leuke beuker, de track maakt ruimte voor ‘The Night Has A Thousand Eyes’, een track met vette riffs en het typische, volle drumwerk van Rhino. Jack Starr heeft opnieuw een gitaristisch tussenthema in deze song, hij maakt hiervan veel gebruik, echt fraai. ‘Sahara Winds‘ is een harde rocker en ‘The Greater Good’ is een eigenwijze stamper met hoge zanglijnen. Na het eerder genoemde ‘Soulkeeper’ wordt de plaat afgesloten met het dreigende ‘Savage At The Gate’ en het goede, afwisselende ‘The Lesson‘, beide songs worden weer vertellend gebracht door zanger Lavery, ook hier hoor je weer de tussenthema’s met de nodige diversiteiten.

Wat een leuke plaat eigenlijk. Jack Starr heeft gekozen voor verhalende teksten verpakt in de stijl van de U.S. Metal platen uit het midden van de jaren’ 80. Ik vind de productie wat gesloten, wat eenvormig, maar dit komt de stijl van de plaat zeker ten goede. En Starr mag dan richting de 75 levensjaren gaan, als gitarist vlamt hij nog lekker, zeker met de ondersteuning van Eric Juris. Luistertip voor de fans van de wat klassiekere metal!