Pitfest – Dag 2 – Emmen 06.07.2024
Erik van Dijk | Photography © Eus Straver
De zaterdag van Pitfest is een stormachtige dag met wederom een divers programma. Van de Heidenroosjes naar Hatebreed tot de Belgische sludge van AmenRa. Opvallende namen zijn verder het Japanse Sabbat en Death grootmeesters Gruesome. Lees hier het verslag van dag 2 van Erik met de foto’s van Eus…
Het weer is beduidend minder en de voorspellingen zijn niet al te best wanneer het gaat om stormachtige wind. Zon en regen wisselen elkaar af, dit bij een snel dalende temperatuur. Zover het verhaal van uw meteoroloog, op naar de bands en de muziek. Overigens zijn er een paar dingen voor vandaag gewijzigd: het stagedive podium is weggehaald, het idee was leuk maar wanneer het niet op de juiste manier gebruikt wordt een barrière. Ook zijn er voedsel prijzen verlaagd, dit na mopperende bezoekers. Hulde aan de organisatie voor de snelle acties. Overigens kondigde de organisatie daags na het festival zelf nog een aantal verbeteringen aan voor volgend jaar. Geweldig dat je zelf kritisch kan kijken naar jouw organisatie en je hier open en eerlijk over kan communiceren.
Pitfest opent de poort vandaag al om 12:00 en het is aan de lokale death metal band Massive Assault om het spits af te bijten op de Ellert Stage. De band uit Hogeveen is ontstaan in 2001 en bracht inmiddels vier albums uit, het laatste wapenfeit is het album ‘Metal of Death’ dat in april van dit jaar verscheen. Massive Assault brengt ons een portie brute death metal met een zeker gevoel van nuance. Snel beukende passages wisselen af met melodische en groovende stukken. Een uitstekende manier om wakker te worden en jezelf klaar te stomen met een brak biertje voor de rest van de lange dag.
Op de Brammert Stage treden streekgenoten Overruled aan. De band timmert sinds 2012 aan de weg en heeft een aardige reputatie opgebouwd. Wat jammer is, is dat de thrashers niet bijzonder productief zijn. Na de gelijknamige EP verscheen in 2018 de debuut plaat ‘Hybris’. Live staat de band garant voor energie, zoals dat hoort bij thrash metal. Het geluid in de tent is op dit vroege tijdstip nagenoeg perfect en het publiek gaat lekker mee in het enthousiasme van de band. Knappe vocalen van Remco Smit, sterk gitaarwerk en een lekker tempo met beukende drums van “nieuwkomer” Rowie (2022). Zorgen voor een overtuigend optreden en een lekkere opening van de dag.
Salacious Gods is de derde band op rij uit de regio. Deze black metal band is ontstaan in 1994 en bracht tot op heden vier langspelers uit, het laatste wapenfeit stamt van vorig jaar toen de band het album ‘Oalevluuk’ uitbracht. Wat we hier voorgeschoteld krijgen is traditionele black metal op een hoog tempo met krijsende vocalen. Voor black metal begrippen brengt Salacious Gods een energieke show met headbangers en bijbehorende corpse paint. De straffe wind speelt de band parten op het grote podium, maar anders dan dat brengt Salacious Gods een vermakelijke show.
Teething is een band uit Spanje die bij velen geen bellen zal doen rinkelen. De Madrilenen zijn rond 2012 begonnen en hebben naast een handvol EP’s een tweetal langspelers uitgebracht. De band brengt een mix van grindcore en crust en doet dit op overtuigende wijze. Met name de frontman is uitzonderlijk aanwezig op het podium. De man kondigt de songs aan met een gezonde dosis humor en sleurt aan het publiek. En passant klimt de vocalist in de kolom naar de nok van de tent om zodoende ook de mensen achterin te bereiken. Lekkere rauwe nummers, die over het algemeen niet te lang duren maken een feestje. Eén nummer is speciaal voor de dames en zodoende de pit in worden gelokt en daar graag gehoor aan geven. Teething brengt een verrassend leuke show die naar meer smaakt.
Op het hoofdpodium is het vervolgens tijd voor The Monolith Deathcult. De avant-garde death metal band uit Kampen is ontstaan in 2002 en bracht inmiddels negen albums uit. Muzikaal wijzigde de band de stijl van death metal naar de huidige, death metal gedragen door soundscapes. Muzikaal is er niets op af te dingen, de band brengt gedegen composities en straalt onderling spelplezier uit. Wat mij al vaker heeft verbaasd is dat er totaal geen interactie is met het publiek, dat publiek kijkt bewegingloos toe naar dat wat het gezelschap brengt. De beleving ontbreekt volledig en dat is jammer met zo’n solide basis.
Wormrot is een grindcore band uit Singapore ontstaan in 2007. De band, eigenlijk een eenmansproject van gitarist Rasyid, bracht vier albums uit waarvan het laatste, ‘Hiss’, in 2022 verscheen. De Brammert Stage veranderd in een chaos met rete snelle en korte nummers. Het geluid staat hard en dat komt het eindresultaat niet ten goede. Het is alsof er een muur van geluid op je afkomt. Enige nuance vinden we in de vocalen, behalve harsh vocals horen pig squels en zelfs incidenteel clean vocals. Wormrot is niet aan mij besteed en ik besluit tot rust te komen aan de cocktail bar.
Het Amerikaanse Gruesome is ontstaan als eerbetoon aan het Death van Chuck Schuldiner. Opgericht in 2013 door gitarist / zanger Matt Harvey en drummer Gus Ríos die samen ook al betrokkenheid hadden bij de “Death to All” tours. In 2015 verscheen het debuut album ‘Savage Land’ en drie jaar later het laatste wapenfeit ‘Twisted Prayers’. Ook het geluid van Gruesome heeft te lijden onder de soms heftige wind, dichterbij het podium is het geluid gelukkig beter en is het genieten van de death metal die Gruesome ons brengt. ‘Trapped in Hell’, ‘Closed Casket’, ‘Frailty’ en de titelnummers van beide langspelers komen voorbij en vermaken. De hoop op nieuw materiaal blijft daar, zes jaar zonder is eigenlijk te lang.
Terug naar de tent voor een portie hardcore punk. De Amerikaanse band Dropdead maakt haar opwachting op de Brammert Stage. De band uit Providence, Rhode Island moest vorig jaar afzeggen, maar deze jaargang is er geen ontkomen aan. Dropdead is ontstaan in 1991 en bracht drie albums uit waarvan het laatste in 2020 verscheen. Dropdead brengt ons hardcore punk met lekkere korte snauwende songs. De nummers worden energiek gebracht en dat vindt zijn weerga in het publiek. Daarnaast brengt de band een politieke boodschap. Op zich niets mis mee, ware het niet dat zanger Bob Otis wel erg ruim de tijd neemt om de boodschap te verkondigen. Jammer, trap een paar extra nummers in de set en geef gas.
De Japanse cultband Sabbat viert het 40 jarige jubileum op Pitfest. De black / thrash metal band rond Masaki “Gezol” Tachi is ontstaan in 1984 en grossiert in EP’s en langspelers. Het laatste album, ‘Sabbaticult’, verscheen in april van dit jaar. Sabbat laat er geen misverstand over bestaan en trapt af met ‘Envenom Into the Witch’s Hole’ en ‘Satan Bless You’, lekkere rauwe nummers van de eerste twee langspelers uit de jaren 90. Gezol krijgt als gewoon de lachers op zijn hand wanneer hij met zijn fundoshi (traditioneel Japans ondergoed met sring) het podium betreedt. De man moet een engeltje op zijn schouders hebben, want gedurende de set schijnt er een brak zonnetje op het hoofdpodium. Het laatste album krijgt aandacht middels de songs ‘Sabbaticult’, ‘Desecration’ en ‘Satanic Witches Fire’, maar verder krijgen we een bloemlezing uit de discografie van de Japanners. Sabbat sluit af met het chaotische ‘Black Fire’ en eindigt hiermee een zeer vermakelijk optreden.
Ratos de Porão is een Braziliaanse crossover thrashband uit São Paulo. Ze werden opgericht in 1981 en hoewel de band inmiddels veertien albums uitbracht en al eerder toerde door Europa, zijn zij nooit op mijn radar verschenen. Wellicht dat de taalbarrière een rol speelt, Ratos de Porão vertolkt de teksten onder het motto “No Money No English” volledig in het Portugees. Aan de muziek kan het in ieder geval niet liggen, de snelle nummers als ‘Aglomeração’, ‘Farsa nacionalista’ en ‘Beber Até Morrer’ knallen er lekker in en zorgen voor een klein feestje in de tent.
Feestband bij uitstek is het Limburgse Heideroosjes. De band werd in 1989 opgericht en maakte al snel naam met hun compromisloze punk en een gezonde dosis humor. In september 2012 ging Heideroosjes na 23 jaar uit elkaar, maar in 2019 kwam de band selectief weer op het podium en in 2021 verscheen daar zelfs de EP ‘Infocalypse’. Hoewel de band nog steeds weinig optredens doet en naar eigen zeggen “de krenten uit de pap neemt”, is het Pitfest toch gelukt om het gezelschap naar Emmen te halen. Vanaf ‘Break the Public Peace’ is het een feest der herkenning en loopt het veld voor de Ellert Stage gestaag vol. ‘Damclub Hooligan’, de medley ‘Sjonnie & Anita / Klapvee! / Tering tyfus takketrut’ en het vermakelijke ‘I’m Not Deaf (I’m Just Ignoring You!)’ worden lekker meegebruld en zorgen voor een succesvol optreden.
Met Immolation krijgen we weer eens een onvervalst portie death metal voorgeschoteld. De band uit Yonkers, New York is ontstaan in 1988 en bracht in 2022 met ‘Acts of God’ het alweer elfde album uit. Van dat album worden in het begin van de set vier nummers gespeeld: behalve het titelnummer volgen ‘Overtures of the Wicked’, ‘Noose of Thorns’ en ‘The Age of No Light’. Daarna brengen de oudgedienden Ross Dolan en Robert Vigna c.s. ouder materiaal als ‘Internal Decadence’ en ‘Nailed to Gold’ voordat nieuweling ‘When Halos Burn’ de set afsluit. Een leuke set nummers, een volle tent, maar toch komt de uitvoering wat plichtmatig over.
Hatebreed is één van de bands die tegen het Nederland elftal speelt. Om 21:00 speelt immers het voetbal team de EK wedstrijd tegen Turkije. Achteraf kunnen we zeggen dat beide wonnen. Nederland versloeg de Turken en de hardcore / metalcore band uit Bridgeport, Connecticut trekt ondanks de wedstrijd het veld vol. Met ‘Proven’ en de kraker ‘Destroy Everything’ geeft Hatebreed bij aanvang in ieder geval vol gas en wie denkt dat er daarna een tandje teruggeschakeld wordt komt bedrogen uit. Onder aanvoering van Jamey Jasta zet Hatebreed nog een tandje bij, de frontman is energiek en probeert continu het publiek te betrekken bij de show. Het groovende en beukende ‘Smash Your Enemies’, komt voorbij, het agressieve ‘Everyone Bleeds Now’, Hatebreed beukt er op los en een rustpunt is nauwelijks te vinden. Slayer cover ‘Ghosts of War’ brengt nog een beetje nostalgie, maar het zijn nummers als ‘Perseverance’die het voor Hatebreed doen. Hatebreed is volgens velen het hoogtepunt van Pitfest 2024.
In 2019 zette het Zweedse Wolfbrigade Pitfest al op zijn kop en het is goed de band weer terug te zien. De hardcore punk met stevige heavy invloeden is oorspronkelijk ontstaan als Wolfpack in 1995, maar veranderde de naam in 2001 naar de huidige. In september verschijnt het elfde album ‘Life Knife Death’ zodat we het op Pitfest nog even moeten doen met ouder materiaal. Met nummers als ‘Warsaw Speedwolf’ en War on Rules’ is dat geen schande. Onder aanvoering van frontman Mikael Dahl krijgen we een aanstekelijke mix van metal en hardcore punk voorgeschoteld, een perfecte mix van genres op Pitfest. Met ‘Living Hell’, ‘A Basic Urge To Kill’, ‘Outlaw Vagabond’ en ‘No Future’ krijgen we nog wat oudjes uit de Wolfpack periode gepresenteerd. Terwijl buiten de tent de overwinning van het Nederlands elftal wordt gevierd zorgt Wolfbrigade binnen voor feest.
De meest vreemde eend in de bijt is toch wel het Belgische AmenRa. De sludge metal band uit Kortrijk brengt sinds 1999 een aanstekelijke bak herrie die zich niet snel laat vergelijken met andere bands. Het veld is toch goed volgelopen wanneer AmenRa aanvangt met het geweldige ‘Boden’. Voorzichtig wordt de spanning opgebouwd en het is wachten tot het moment dat Colin H. Van Eeckhout zijn fameuze scream inzet. Het podium ziet er in het donker geweldig uit met zwart witte visualisaties en wit licht wordt meegezogen in de trance van AmenRa. ‘Razoreater’ haakt aan bij de voorganger waar ‘Evenmens’ voorzichtig iets van de evolutie laat horen die de band heeft doorgemaakt. De geweldige clean vocals in ‘A Solitary Reign’ of de sterke opbouw van ‘Diaken’ maken het verhaal compleet en af. Een tof optreden dat in het donker goed uit de verf komt, en toch komt deze band in vol gepakte zaal beter tot zijn recht.
Neuk! Sluit Pitfest af op de Brammert Stage en voor de gelegenheid is de tent flink volgelopen. De hardcore punk band uit de regio Amsterdam is ontstaan in 1996 en bracht inmiddels vijf albums uit. In tegenstelling tot wat de bandnaam doet vermoeden zijn de teksten serieus en behandelen de woede over alledaagse onderwerpen. Eenvoudige ritmes en met groove lenen zich uitstekend voor de vocalen / raps van Bas en Carsten. Het publiek gaat lekker mee in dat wat de heren op het podium brengen. Niet bijzonder doch vermakelijk.
Het Portugese Gaerea verraste mij in 2020 met het tweede album ‘Limbo’ en deed dat dunnetjes over met de opvolger ‘Mirage’ die in 2022 verscheen. De band is ontstaan in 2016 en brengt atmosferische black metal. Opvallend is dat gitarist Sonja Schuringa (Dictated) zich sinds 2023 bij de band gevoegd heeft, niet dat je daar ook maar iets van kan zien want de band speelt met een zwarte kous over het hoofd..Gaerea speelt een wat eenzijdige set met voornamelijk nummers van het laatste album. Verder horen we ‘Urge’ een nummer van ‘Limbo’ en is ‘World Ablaze’ de nieuwste single. De interactie met het publiek is daar en ook de podium presentatie is boven gemiddeld wanneer we kijken naar black metal. Muzikaal top en een zeer vermakelijk einde van een geweldig Pitfest.
