Inderdaad, Stryper was één van de eerste bands met religieuze boodschappen verpakt in knalharde rock en de band opende de paden voor de vele stijlgenoten. Het uit Waukegan, Illinois, afkomstige Whitecross is één van deze bands. Whitecross debuteerde in 1987 met het album  ‘Whitecross’,  een absolute kraker in de stijl van een Mötley Crue op steroïden, Ratt en Fifth Angel.  Snoeiharde riffs, ijzersterk gitaarwerk van Rex Carroll, een dikke ritmesectie en bijtende zang in de stijl van Stephen Pearcy (Ratt) garandeerden de nodige successen. De band heeft met name in de christelijke sfeer de nodige awards in de wacht gesleept, maar ook in de seculiere markt groeide de aandacht voor deze muzikanten.

In 1993 stopte gitarist Rex Carroll (wellicht dat fanatieke verzamelaars deze sterspeler kennen van de Fierce Heart plaat uit 1985) en na hem maakt Whitecross nog een drietal platen, o.a. met Barry Graul van Mercy Me, om vervolgens in 1995 uiteen te gaan. De band kwam af en toe in beeld, met opnieuw opgenomen versies van vorige albums, een reünie-optreden op een festival, maar niets leek op een Whitecross wederopstanding.

Met ’Fear No Evil’ is die terugkeer een feit. Zanger Scott Wenzel is vervangen door David Roberts, maar daarmee schudt de band het Ratt-geluid ook helemaal van zich af. De plaat kent een traditionele, droge metal sound.