voor het nieuwe plaatwerk. ‘Invincible‘ verschijnt acht jaar na de vorige ‘Cemetery Junction’, beslist niet de sterkste plaat uit de tweede fase van de band.

‘Ínvincible‘ werd opgenomen in de Mad Hat Studios, de Summerbank Studio en Prism, drie studio’s in de Stoke On Trent- regio. De cover is prachtig, met veel diepte in deze prent.  Zanger Hill en drummer Dave Ogden produceerden een krachtige plaat met veel ruimte voor de baritonstem van Dave Hill en de gitaren van  Dave Cotterill en Paul Hume. Opvallend dat Demon trouw is gebleven aan de sound van hun comeback-plaat ‘Space Monkey‘ uit het begin van deze eeuw. Maar het geheel is wat rijker, mede door de effecten, de gedubbelde zang, meerstemmige arrangementen en de keyboards van Karl Wayle. De plaat start erg sterk. ‘In My Blood‘, ‘Ghost From The Past‘ en ‘Face The Master ‘ zijn strakke rockers met een moderne vibe en zullen het live goed doen.  Ook ‘Rise Up‘,  met wat thema’s van Ken Hensley, uit het midden van de plaat, is zo’n lekkere track. ‘Beyond The Darkside‘ kent wat verbindingen met de klassieke fase van de band. ‘Hole In The Sky’ en ‘Cradle To The Grave‘ zijn afwisselend en progressief.  De titeltrack is gevarieerd, beetje Queen-achtig.  ‘Invincible‘ sluit af in “ballad mood” in de stijl van Bob Catley’s soloplaten, mooi gedaan.

Na bijna een uur is de plaat afgelopen. Erg fijne luistertip en een verrassende ervaring. Ik ken de eerste platen van de band en heb een aantal cd’s van Demon, maar ‘Invincible‘ hoort bij de betere platen van Demon. De band is te zien op wat Engelse festivals met wat vaste maatjes uit de prille dagen van de NWOBHM, zoals Satan, Gaskin, Tytan en Praying Mantis. Dat moet wel een feest worden!