Heel anders en misschien wel met de vreemdste vibe van het album wordt ‘Valerie’ gebracht. Het is een rustig nummer, met een hip hop achtige vibe. Toch wil je blijven luisteren, want het kent een ongekende spanningsboog. Je wilt weten wat er gaat volgen, en daarom is het een knappe toch vreemde eend op dit album.

In zowel ‘Black Cloud’ als ‘Ugly’ die daarop volgen laat GHØSTKID weer de veelzijdigheid van de band horen. Het zijn beide hardere nummers, met veel agressie in de vocalen. Veel tempowisselingen en diversiteit in stijlen zorgen ervoor dat ze zeer krachtig worden neergezet. Tevens hoor je ook vreemde freaky invloeden die de duistere kant van de band belichten terug.

Ook naar het einde van het album blijft de band veelzijdig. ‘Dahlia’ is een krachtige beuker met veel tempowisselingen. Toch wordt er niet voor een vergelijkbaar nummer gekozen als afsluiter. ‘Helena Drive’ voelt wat braaf, en als je kijkt naar hoe het album werd afgetrapt dan is toch echt het andere uiterste. Het kent een mooie balans, maar blijft een semi rustig rocknummer. Opvallende keuze, maar prima in de uitvoering.

Al met al is ‘Hollywood Suicide’ een lekker divers album, met heel veel verassende inbreng en diversiteit in stijlen. Het belicht donkere thema’s en dat wordt mooi meegenomen in de diverse invloeden van metalcore, hip hop en modern metal. De nummers kennen een vol geluid en zijn allen spannend, iedere minuut kan een verassing brengen. GHØSTKID heeft hiermee een mooi vervolg gegeven aan hun debuut en laat horen dat ze een serieuze partij zijn om rekening mee te houden binnen de metalcore scene.