In een kleine drie kwartier worden we meegenomen in een landschap van slepende black metal, met veel lagen en licht psychedelische trekjes. Waar voorganger ‘De Val’ wat chaotisch en dissonant was, luistert ‘The Mother’ opvallend makkelijk weg. Met het rustig opbouwende ‘A Prayer of Blood and Fire’ worden we nieuwsgierig gemaakt naar het titelnummer. Rustige akoestische gitaren, met wat elektrisch getokkel erover en in reverb gedompelde zang, barsten uiteindelijk uit in het krachtige en slepende ‘The Mother’. Met bijna 10 minuten krijgen we genoeg tijd om de opbouw nog verder op te rekken, tot we uiteindelijk de uitbarsting krijgen. Agressief, licht melancholisch, maar ook melodieus stapelen de lagen aan gitaren op en creëren sfeer! Met een goed glas wijn, met gedimd licht komt deze plaat denk ik prima uit de verf.

Via het instrumentale ‘Seven Trumpets’ komen we terecht bij het logische vervolg op de moeder, namelijk ‘The Child’. Ook hier krijgen we weer met lekkere sfeervolle slepende riffs te maken. Waar ik soms de versnelling mis op dit soort platen is het hier zeker geen gemis in mijn oren. 5 jaar werk goed besteed om een kloppend geheel te maken. Dit nummer doet mij ook wel denken aan regiogenoten Fluisteraars. De sfeer en het melancholische blijft overeind en voelt nergens gezocht of gemaakt.