Zanger Meister Cagliostro lijkt qua stemgeluid dan ook als twee druppels waters op King Diamond. Dus als je de stem van de King niet kunt uitstaan, kun je deze review dan ook gelijk overslaan. Maar gelukkig zijn er ook veel liefhebbers van deze meer extreme zangstijl die natuurlijk prima past bij de horror- en occulte teksten van beide bands waar King Diamond actief in is. Dit geldt dus ook voor Attic, dat met ‘Return of the Witchfinder’ ook al weer toe is aan haar derde album sinds de oprichting in 2010.

Net als bij het vorige album (Sanctimonious, 2017) is ook nu sprake van een heus concept album. Aangezien ik niet over de bio beschik, kan ik niet iets over het verhaal vertellen, maar gezien de titel heeft het ongetwijfeld met de heksenjacht en -verbranding van doen. Wat meteen opvalt, is dat het album (opnieuw) is gestoken in een prachtige hoes (ontworpen door Daniele Valeriani uit Rome, ook bekend van zijn hoesontwerpen voor Dark Funeral). Alhoewel het vorige album alweer 7 jaar geleden is, is de stijl van de muziek vrijwel ongewijzigd: lekkere occulte nummers, veel gegil (gevalletje love it or hate it) met een heerlijk zwart randje.

Beide gitaristen Katte en Max dragen zorg voor pakkende riffs, waar voldoende variatie in zit om bij de nummers (die toch al gauw 5 minuten per stuk aantikken) de aandacht vast te houden.