‘Rain of the Graves’ ook vrijgegeven als tweede single, luistert eveneens lekker weg maar heeft een wat minder blijvende indruk ondanks het zeer krachtige refrein. ‘Resurrection Man’ kent een lekkere groove en het gitaarspel van Roy Z maakt dat het nummer toch nog bovengemiddeld is. Bij ‘Fingers in the Wounds’ kan Bruce weer vocaal shinen, al zou hij het telefoonboek zingen of een album van Milli Vanilli, ongeëvenaard! Als ‘Eternity has failed’ wordt ingezet, frons ik even mijn wenkbrauwen. Die panfluit klinkt wel heel bekend. Aha, dit is een alternatieve versie van het nummer ‘If eternity should fail’ van het Iron Maiden album ‘The Book of Souls’! Deze versie bevalt op zich prima, niet in het minst omdat de riff beter tot z’n recht komt in deze versie. Maar eerlijkheidshalve moet ik wel toegeven dat de vocalen van Bruce op het origineel een stuk indrukwekkender klinken.

‘Mistress of Mercy’ kent gelukkig weer wat meer pit en doet terugdenken aan de eerder soloplaten ‘Accident of Birth’ (1997) en ‘The chemical wedding’ (1998). Dit niveau wordt helaas niet vastgehouden met het nummer ‘Face in the Mirror’, wat eerder klinkt als een afgekeurd nummer van het Iron Maiden album ‘Senjutsu’. ‘Shadow of the Gods’ is daarentegen een vette powerballad inclusief een stevig middenstuk en is één van de highlights van het album. ‘Sonata’ (Immortal Beloved)’ is het laatste en langste nummer van het album. Ik bemerk dat ik bij de eerste minuten denk aan de boodschappen die ik nog moet halen en pas weer alert word als ik de lange uithalen van Bruce hoor.

Bruce levert met ‘The Mandrake Project’ weliswaar een prima soloplaat af, maar haalt door een aantal mindere nummers (Eternity has failed, Face in the Mirror en Sonata) niet het niveau van zijn voorgangers. Toch staan er voldoende goede nummers op om de aanschaf van dit album te rechtvaardigen. Het album verschijnt op 1 maart bij BMG en is naast digitaal verkrijgbaar op cd en vinyl