Oostenrijks / Duitse / Amerikaanse Napalm Records. De band is steevast één van de main-acts bij grote festivals en evenementen in Europa. In de Coronatijd werd de gitarist Dizzy Presley/Daniels teruggehaald ter vervanging van Norman Bites.

‘Sweet Poison’ is gehuld in een vlamrode hoes met fraai artwork van Matthias Löwenstein van Season Zero (het grafische bureau dat sinds 2017 het artwork van The New Roses verzorgt). De productie van Markus Teske (‘ze man with ze twiddling knobs’) vanuit de Bazement Studio in Hünstetten is droog, keihard en vlammend, met veel ruimte voor de meerstemmige zang en de gitaren. Met een drietal tracks, die zo uit de heavy jaren ’80 hadden kunnen komen (‘My Kinda Crazy’, ‘Playing With Fire’ en de Aerosmith/Cinderella-achtige ballad ’All I Ever Needed’), opent de band spetterend. ‘The Ususal Suspects’ is een anthem uit de Bon Jovi/Warrant school, het kunstje wordt herhaald met ‘1st Time For Everything’, eenvoudig met een superpakkend refrein.

‘Warpaint’ heeft een harde, duistere riff, met de scheurende vocalen, hier lijkt de band op The Black Crowes vol steroïden. Ook ‘Sweet Gloria’ mixt The Crowes met Cinderella, lekkere track! ‘Dead Of Night’ knalt en kent een gaaf refrein, zo ook ‘The Lion In You’, een lekkere stadionrocker. ‘True Love‘ is een mooie akoestische ballad (doet mij denken aan Tesla unplugged), de slottrack ‘The Veins Of This Town’ heeft eenzelfde aanpak en slaat om in een prachtige midtempo rocker.

Na 41 minuten zijn we prettig vergiftigd met ‘Sweet Poison’. De plaat is sterk en refereert aan de hoogtijdagen van de sleazy, anthemic rockers van weleer. Het viertal van The New Roses toert extensief, van oktober 2022 tot februari 2023 raakt de agenda vol, ook worden enkele verplaatste concerten uit de pandemie periode (The Nothing But Wild Tour) in deze concertreeks opgenomen. Bovendien zit de band in een summer package met hun helden van Foreigner, Kiss en Judas Priest, het geluk lacht deze Duitsers toe!