En waar ik de band leerde kennen ten tijde van ‘Misery Rites’, waar de grindcore invloeden nog de boventoon voerden, is de horizon ten tijde van ‘Devouring Ruin’ al verbreed. Deze trend wordt duidelijk doorgezet op ‘Thought From Descent’, deze plaat is een grote smeltkroes van alle extreme metal genres geworden, behalve doom metal. Het tempo ligt over het algemeen hoog, maar er is zeker ruimte voor rustpunten en dat hebben de wat langere nummers ook zeker nodig. We krijgen in drie kwartier 6 langere nummers te horen, die na elk trio afgebakend zijn met een instrumentaal niemendalletje om de oren wat rust te gunnen.

Want er gebeurt in de nummers een heleboel. Opener ‘Infinite Inward’ opent met een rustig intro dat aanzwelt tot een mooi stuk blasten wat het midden houdt tussen black en death metal en daardoor wel een aparte sfeer neerzet. De zang is een duidelijke brul die ik eerder in een grindcore ensemble zou verwachten. Halverwege dit nummer krijgen we ook nog een break met wat meer technische riffs, voordat we in de hoogste versnelling naar het einde gaan, maar het thema waar het nummer mee begon komt weer terug.

Zo staan er op deze plaat wel meer nummers met interessante wendingen, maar op hun eigen manier lukt het Wake om deze wel allemaal tot 1 geheel te verwerken dat ook samenhangend klinkt. Daar neem ik mijn petje voor af, want in het kortere ‘Observer to Master’ krijgen we ook nog wat post invloeden te horen, en een smakelijke gitaarsolo.