Carnation is een nieuwe generatie death metal band die weliswaar “old school death metal’ brengt, maar zich weet te onderscheiden van de massa. De band weet live te boeien door een energieke show, met name frontman Simon Duson is aanwezig op het podium en heeft gevoel voor show. Ten opzichte van ‘Chapel of Abhorrence’ is er qua line-up niets veranderd, hoewel dit geen garanties biedt, is de verwachting hoog gespannen. Het album opent met een drietal nummers welke al eerder openbaar gemaakt zijn. ‘Iron Discipline’ is een lekkere beuker die weet te boeien van begin tot eind. ‘Sepulcher of Alteration’ ramt lekker voort, waarbij het wisselende gitaarspel voor nuance en zorgt en de nodige melodie brengt. Laatste single is titelnummer ‘Where Death Lies’, een lekker up-tempo nummer met een thrashy riff.

Na de reeds bekende, smakelijke opening zijn we aangekomen bij ‘Spirit Excision’. Een nummer met flinke dosis groove waarbij het tempo net wat lager ligt dan de voorgaande tracks. Na een wending gaat het tempo dan toch omhoog en is het drummer Vincent Verstrepen die zich weet te onderscheiden. Een boeiende death metal track met tal van tempowisselingen. Met ’Napalm Ascension’, ‘Serpent’s Breath’ en een van de favorieten ‘Malformed Regrowth’ worden we getrakteerd op het basis recept, death metal van de oude school op een lekker tempo met melodisch gitaarwerk en sterke brute vocalen van Simon Duson. Bij ‘Reincarnation’ zakt het