De achilleshiel bij Split Heaven is de zanger, Jason Conde-Houston is de huidige zanger en voor hem is het zijn tweede album. Jason is de vierde zanger, waar de line up verder sinds 2005 stabiel te noemen is. Op ‘Death Rider’ is reeds te horen dat Jason een goede invulling geeft aan de zangpartijen en het is dus geen wonder dat hij ook weer te horen is op het nieuwe album.

Het album opent met een intro, een bewerkte versie van ‘Gerudo Valley’ (The Legend of Zelda) waarna we echt onderweg gaan met het nummer ‘Sacred Fire’. Een lekker heavy nummer waar Jason Conde-Houston direct met hoge uithalen laat horen wat hij in zijn mars heeft. Opvallend is dat de nummers meer heavy en minder snel zijn, maar bovenal vrij lang duren. ‘Soul Possessor’ en het vermakelijke ‘Revolucion’, dat in het Mexicaans wordt gebracht, duren meer dan zes minuten, en hoewel er lang gesoleerd wordt, is dit eigenlijk net iets te lang.

Een nummer als ‘Hellion’s Night’ is wat korter en heeft wat meer snelheid en spreekt net wat meer aan dan de langere, tragere nummers. Bij ‘Split Heaven’ zakt het tempo wederom flink en krijgen we een wat gepolijst quasi rocknummer voorgeschoteld, en dit is toch wel één van de mindere nummers op het album. ‘Let’s Fight’ maakt een hoop goed, het tempo gaat weer omhoog en het nummer heeft beduidend meer pit.