Wat we te horen krijgen is een bloemlezing uit het complete oeuvre van de band, te weten 16 sterke songs waarvan er maar liefst drie van het meest recente ‘Obsidian’. De albums ‘Icon’, ‘In Requiem’ en ‘The Plague Within’ zijn elk met twee songs vertegenwoordigd en in totaal komen er maar liefst 11 platen aan bod, al met al een goede score. Na de sterke opener ‘Widow’ gaat het verder met het slepende en melancholische ‘Fall From Grace’ waarbij de heer Holmes zijn draai gevonden lijkt te hebben. Dit is echter niet het gehele album het geval, tijdens een nummer als ‘Shadowkings’ klinkt hij wat inspiratieloos en eentonig. Het album bevat echter genoeg om van te smullen, luister maar eens naar klassiekers als ‘Gothic’, ‘One Second’ en ‘As I Die’ die uitstekend gebracht worden.

Natuurlijk klinkt het gitaarwerk van Mackintosh als vanouds en word er hier een daar een keyboard lijntje en vrouwenzang in de mix toegevoegd waardoor de songs extra diepgang krijgen. Nu was zanger Nick Holmes altijd al een man van weinig woorden, maar wat opvalt aan deze registratie is dat er tussen de nummers door geen woord wordt gesproken maar dat lijkt mij een bewuste keuze van de band omdat er bij deze live registratie geen publiek aanwezig is geweest. Tegen het einde krijgen we nog wat meer recentere songs te horen zoals ‘No Hope In Sight’, het slepende en doomy ‘Beneath Broken Earth’ en het afsluitende ‘Darker Thoughts’ van het meest recente album en deze songs boeten niets aan kracht in.

Al met al weet Paradise Lost met ‘At The Mill’ een prima live album af te leveren waarbij de band voldoende variatie in songkeuze weet te bieden. Vooral de band weet een strakke show neer te zetten en de heer Holmes doet zoals we van hem gewend zijn gewoon zijn ding.