Hard, met zelfs blastende drums is het daarop volgende ‘Live, Laugh, Love’ wat voelt als een contradictie en dit niet alleen ten opzichte van het vorige nummer. De overgang naar clean vocals en pop is te veel en zonde, het harde werkte namelijk prima. Als je dan ook nog zingt over; “Put on a happy face…..” dan voelt het gewoon een beetje moeilijk.

Meer groove en de nadruk op het core aspect van de band lijken ze te bewaren voor de nummers wat verder op het album. ‘Downfall’ is daar zo’n voorbeeld van. Het is weer een nieuwe stijl die wordt toegvoegd met raps, maar dit werkt prima. Het is één van de sterkere nummers door een fijne groove. ‘Worry Less, Dance More’ is ook een stapje harder. Hier ook een nieuwe stijl, de inbreng van een vleugje salsa in de break is geinig gedaan, en doet totaal geen afbreuk aan het geheel van sterke riffs en goede overgangen.

Het album wordt afgesloten met ‘Hyperactive’, dit begint hard en je hoopt dat dit wordt vastgehouden. De inbreng van clean vocals brengt meer melodie met zich mee. Goed drumwerk, sterke bas en een sterke versnelling. Het is een fijne afsluiter…. en dan een rustige outro in de electro vibe, die toch wel jammer is.

Recentelijk heeft Eskimo Callboy een EP uitgebracht genaamd ‘MMXX (Hypa Hypa edition)’, kennelijk is iedereen in de electro core scene HYPER! Maar goed voor de fans en de bookers misschien een goede mix om deze twee samen in venue neer te zetten (zal niet de eerste keer zijn), want het dak gaat er wel af. ‘Hyperactive’ is een feestje, het is divers en een leuke mix van stijlen. One Morning Left heeft in ieder geval weer een toffe aanvulling op hun repertoire, met toffe nummers om de tent af te breken.