‘Dramaqueen’ begint met erg veel popinvloeden, maar lijkt dan toch ballen te krijgen door de inbreng van heftige grunts. Op het wat brave refrein na lijkt de nadruk meer te liggen op agressie en beukende gitaren, waardoor de positieve energie even een andere vibe krijgt. Het laatste serieuze nummer op deze EP is ‘Prism’ ft. Tobias Rausher. Dit blijkt een popachtige ballad met fijne clean vocals.

Maar goed het is de ‘Hypa Hypa’ edition, dus worden we getrakteerd op maar liefts nog 7 versies van ‘Hypa Hypa’. Allereerst de versie door Saltatio Mortis, die allicht door de folk vibe en doeldelzakken aansluiting kan vinden bij fans van Alestorm. Dan de Americana uitvoering in samenwerking met Boss Hoss, die een hoge western vibe brengt. Dan de hiphop versie van de 257ers. Vervolgens de hulde aan eurodance en alles wat Duitsland groot maakte in de jaren 90 in samenwerking met Sasha. Dan hebben we ook de top 40 gelikte versie voor de kooidansers en andere individuen in strakke pakjes door de remix van Gestört Aber Geil. Dan nog iets waarvan je je moet afvragen in welke grot dit aangezet kan worden, met dank aan We Butter The Bread, om vervolgens af te sluiten met de gevoelige boyband versie van ‘Hypa Hypa’ van Axel One.

Nou als dit geen hit wordt….. een puntje van kritiek na al die samenwerkingen en remixes. Waar is de fucking koning van eurodance! Waar is de koning van Hypa Hypa en de enige naam die we aan deze titel koppelen. Waar is Scooter! Die ooit de term Hyper Hyper uitvond om vervolgens een heel nummer lang op stampende techno/rave slechts namen van andere dj’s te noemen. Zo simpel en zo briljant, en daarmee het symbool voor hoe kut eurodance eigenlijk is. Maar wie zijn pubertijd in de 90’s heeft meegemaakt kijkt met weemoed terug op die tijd. Hyper Hyper kan niet zonder Scooter! Dat gezegt hebbende weet Eskimo Callboy met MMXX Hypa Hypa edition toch een feestje neer te zetten wat we op een live show moeten mee maken, en een tegelijkertijd het verlangen naar de 90’s doet branden.