Alhoewel de band aan haar derde album toe is, was ik niet echt bekend met de band en haar vorige twee albums (daar heb je meteen de verklaring voor de nieuwe albumtitel). Het album opent met het intro/instrumentale nummer ‘Intruders’ en zet daarmee een dreigend sfeertje neer. Het navolgende ‘Planet Hate’ knalt woest uit de boxen en nodigt direct uit tot een vette circle-pit.

De band klinkt lekker op elkaar ingespeeld; vanaf de oprichting spelen zij dan ook al in dezelfde samenstelling. Zanger Philip Herbst kan lekker krijsen maar dat past prima bij het hoge tempo van de nummers. Ook ‘Back to the Real World’ is lekker vet, maar het refrein wordt naar mijn mening wat te veel herhaald (en het nummer heeft toch echt geen airplay-potentie). ‘Priest of Torment’ heeft dat euvel niet, maar eindigt met een fade-out. Dat levert in ieder geval een strafpunt op, dat kan echt niet in de thrash metal. ‘A Plague is Born’ kent wat meer tempowisselingen en bevalt mij direct een stuk beter. ‘The Third Attack’ is een snelle thrasher van iets meer dan 2 minuten (lekker refrein) en bij ‘Beyond Reality’ wordt ook geen gas teruggenomen.

Het lekker heldere geluid van dit album bevordert ook zeker het luisterplezier. ‘My Own Worst Enemy ‘ zal zeker in de setlist komen; lekkere riff en refrein dat eenvoudig mee te brullen valt. ‘King of Kings’ is ook weer een snel nummer, maar beklijft wat minder dan de