In een krap half uurtje krijgen we een bult nieuwerwetse death metal met een black metal rand over onze (niet zo) tere oortjes uitgestort. Bij mij komt direct Suffocation in mijn hoofd opzetten en dat klopt zeker op de eerste helft van de plaat wel qua sound. Voor mijn gevoel is de ‘Pestilent Dawn’ opgedeeld in 2 blokjes van 3 en 4 nummers, aan elkaar geplakt door een intro, interlude en een outro. Hoewel zowel de black, als de lompe death metal invloeden legio zijn, ligt de nadruk in het eerste blok vooral op de lompe, snelle naar technische riffs ruikende death metal. ‘Amongst the sinners, they came forth’ zou zomaar op een van de latere Suffocation platen hebben kunnen staan, met een lekker vette solo halverwege.

‘And they shall weep’ bevat ook zo`n typische Suffo break. Lekker hoor, want het komt allemaal niet gejat over. Na niemendalletje ‘Eternity in mourning’ komen we op het meer black metal gerichte gedeelte van de plaat. Hoewel ik zelf geen grote fan ben van iets als Belphegor, is het wel duidelijk een invloed. Zoals op de tweede helft van ‘Born of death’, waar we een lekker tremolo riffje krijgen. ‘All creation wept’ krijgt een licht symfonische kickoff, dus aan alles is gedacht. Echt gejat klinkt het allemaal niet, maar het is wel duidelijk waar er leentjebur is gespeeld. Niks mis mee op zijn tijd, ik ben benieuwd of we op de volgende plaat wat meer eigen smoel te horen krijgen, want strak spelen kunnen de heren wel!