Deze kornuiten uit Australië verrassen wederom met een dijk van een plaat, in de goede traditie van landgenoten AC/DC. Was hun debuut uit 2007 ‘Runnin Wild’ al prima te noemen, deze plaat verdient dat predikaat ook zeker. Na The Answer komt nu dus ook Airbourne met een goede tweede plaat, die plagiaat een nieuwe betekenis geeft. Want ondanks het feit dat deze nummers rechtstreeks van een plaat van AC/DC hadden kunnen komen, zal waarschijnlijk niemand zich hier aan storen.

Sterker nog, ik vind deze plaat misschien wel beter dan “Black Ice”. Nummers als “Blonde, Bad and Beautiful”, “Bottom Of The Well” en “It Ain`T Over Till It`S Over” laten wat mij betreft precies horen wat (hard)rock `n roll zo mooi maakt. Gewoon lekker rammen en toffe riffs strooien, met minimaal elke 2 minuten een solo. Hoppa! Een zanger die of het kleinkind is van Bon Scott of een regelrechte reincarnatie. Tsja, zo kan ik nog wel even doorgaan, maar deze plaat is gewoon echt een lekkere hardrock plaat. Niets meer en niets minder. Onorigineel, maar van de zomer zit deze bij mij in de auto geramd en hij komt er niet snel meer uit!