‘Dark Water’ begint vol energie met de gelijknamige openingstrack. Sterke riffs van Kent Geislinger en Wesley Rands slepen je mee in een krachtig nummer. Het heeft een mooi vol geluid en de mix met de vocalen van Jess Ruin blijkt perfect. Het is een aangename verrassing en als luisteraar wordt je gepakt door het openingsnummer, die smaakt naar meer!

In ‘Cosmic Vertigo’ wordt er gekozen voor een meer technische aanpak. De intro is apart, maar door een goede overgang wordt je wel getriggerd. Jesse Bauman op de drums weet indruk te maken, en het samenspel met gitaristen Kent Geislinger en Wesley Rands geeft het nummer de nodige pit. Het geheel lijkt wat rommeliger, maar het heeft wel meteen meer pit. De overgangen zijn moeilijker maar al met al werkt het, en is het gewoon goed gedaan.

Cody Reid weet op de bas meer zijn stempel te drukken in ‘Fake Stigmata’, dit brengt ook een zekere veelzijdigheid aan het geheel. Het tempo ligt iets lager, wat zorgt voor dreigende vibe. Wederom zijn de overgangen ijzersterk. Het nummer is spannend, en er wordt ook gespeeld met de vocalen wat een goede mix blijkt te zijn. Jess Ruin lijkt wat minder braaf.

‘Might’ begint met een gitaarsolo, maar Cody blijkt nog niet klaar met het drukken van zijn stempel. De bas lijkt de gitaarsolo te overheersen en dat is jammer. De inzet van de vocalen, en vooral de timing is prima, maar ook dat lijkt Cody niet te boeien. De muzikale explosie die volgt