het meer een zero’s rockplaat met vrolijke punkinvloeden. Toch wordt ook de hardere en meer chaotische kant van de band belicht. De contradictie met ‘Say No Word’ kan niet groter zijn. Lekker kort maar krachtig. Het is beukende chaos en vlammende vocalen (bestaande uit vlugge raps, en een poging tot grunts). Zoals te verwachten dit album gaat nog steeds alle kanten op.

Bijna een vrolijk liedje is ‘Always’. De intro lijkt wat poprock invloeden te hebben. De verhalende gitaarlijn die vervolgens wordt ingezet is prima. De poprock vibe lijkt zanger Florent Salfati prima te liggen, hoewel de hoge noot niet altijd zuiver geraakt wordt. Rare breaks passen prima binnen dit nummer. In de opbouw komt steeds meer de harde kant van de band naar voren. Het blijft uiteindelijk bij een leuk vermakelijk nummer, met helaas een slecht eind.
Het intermezzo wat we ‘Shoreline’ kunnen noemen (35 seconden naar golven luisteren), lijkt overbodig bij een album met 10 niet al te lange nummers. Plak het dan als intro aan ‘Overrated’. Drummer Kevin D’Agostina laat zich hier even van zijn beste kant zien. ‘Overrated’ is beukende energie, toffe overgangen en vooral een tof nummer.

Afgesloten wordt er met ‘Paralyzed’, wat je als luisteraar in eerste instantie “paralyzed” lijkt achter te laten, het lijkt niet echt op gang te komen. Op twee derde van het nummer wordt er dan eindelijk gas gegeven, om zoals het lijkt het album dan toch waardig af te sluiten.

LANDMVRKS heeft naast een moeilijke naam met ‘Lost In The Waves’ ook een moeilijk album weten te produceren. De diversiteit in stijlen is enorm en ook zeker de hip hop kant v.s. te metalcore kant wordt daarin belicht, echter lijkt het in eenheid nog wat te kort te komen. De band heeft zeker potentie en dat hoor je terug, maar in het neerzetten van de eigen stijl kan er zeker nog meer groei verwacht worden. LANDMVRKS heeft voor nu een interessant album, en is in ieder geval een band om in de gaten te houden de komende jaren.