Moonspell - Hermitage | CD
Erik van Dijk | 22 februari 2021
Het Portugese Moonspell is toonaangevend in het gothic metal genre en de band werkt toe naar de release van het dertiende album. Moonspell brak door met het als black metal beschouwde album ‘Wolfheart’ in 1995, maar de stijl van de band veranderde met het navolgende album ‘Irreligious’ uit 1996 in gothic metal. Moonspell brengt op 26 februari het album ‘Hermitage’ uit via Napalm Records.
Moonspell is in de eerste plaatst zanger Fernando Ribeiro en daarnaast is gitarist / toetsenist Pedro Paixão al vanaf het eerste uur bij de band betrokken. Gitarist Ricardo Amorim is sinds 1995 bij de band betrokken, bassist Aires Pereira plukt inmiddels al 16 jaar aan de dikke snaren en drummer Hugo Ribeiro heeft sinds vorig jaar zijn plek in de band veroverd. Muzikaal is er sinds ‘1755’ uit 2017 niet veel veranderd, de band maakt donkere gothic metal met een zeker gevoel voor doom. Het album opent met het nummer ‘The Greater Good’ dat refereert aan de huidige samenleving en het ontsnappen aan deze samenleving in het bijzonder. Een nummer met een heerlijk opbouw en gevoel voor emotie. Sfeervol gitaarwerk en natuurlijk de warme, doch donkere vocalen van Fernando Ribeiro.
In een nummer als ‘Common Prayers’ is de gitaar leidend en zijn de keyboards minder prominent aanwezig. Het tempo ligt wat hoger, maar het zijn met name de poëtische teksten en vocalen die de aandacht weten te trekken en die ook weten vast te houden. ‘All or Nothing’ is een gevoelig nummer, een voorzichtige blues riff draagt Fernando’s vocalen die bedroeft klinken, het nummer sluit af in stijl met een heerlijke gitaarsolo. Titelnummer ‘Hermitage’ is meer up-tempo en de vocalen zijn rauwer, het dramatische is echter onverminderd aanwezig. ‘Entitlement’ is zo’n nummer dat je moet beluisteren met een goed glas rode wijn bij een knapperend haardvuur. De melodramatische lading die het nummer heeft sleept je regelrecht
een depressie in, voor zover dat na het afgelopen jaar nog niet zo was. Het instrumentale ‘Solitarian’ roept eenzelfde gevoel op, en hoewel ik over het algemeen niet van de instrumentaaltjes ben, weet het nummer me toch te pakken.
Met ‘The Hermit Saints’ gaat het tempo weer omhoog, en wat waren we er aan toe. Bij de eerste luisterbeurt is het onherroepelijk Fernando die hier de show steelt, wanneer je vaker luistert en de gelaagdheid in het nummer ontdekt dan weet Moonspell hier ook muzikaal te imponeren. Dat is eigenlijk wel de boodschap in deze recensie, Fernando Ribeiro is een geweldige vocalist die de aandacht naar zich toe weet te trekken, maar ook muzikaal is dit album hoge school musiceren. De tempowisselingen en wendingen in het meer door keyboards gedragen nummer ‘Apophthegmata’ zijn subliem, en dan knallen die rauwe vocalen er ineens weer heerlijk in. Voordat Moonspell afsluit met het instrumentale outro, worden we nog één keer op de feiten gewezen met ‘Without Rule’. “We hebben teveel belang gehecht aan dingen, maar we verspreiden genoeg onverdraagzaamheid, zo lijkt het”, de wereld is gek geworden is het relaas van Ribeiro c.s. en wie zijn wij om hem daar ongelijk in te geven.
Moonspell weet met ‘Hermitage’ een geweldig album te brengen met uitzonderlijk sterke vocalen van de meester Ribeiro, maar ook muzikaal is dit een top werkstuk.
Tracklist
1. The Greater Good
2. Common Prayers
3. All or Nothing
4. Hermitage
5. Entitlement
6. Solitarian
7. The Hermit Saints
8. Apophthegmata
9. Without Rule
10. City Quitter (Outro)
Rating: 87/100
Uitgever: Napalm Records
Website: Moonspell