De band heeft na een eerste luisterbeurt duidelijk een andere invalshoek dan de Haeresis Noviomagi stal en de Utrecht club. Er wordt een mooie mix gepresenteerd tussen folky passages, intros en tussendoortjes, samen met de volledige nummers die met een beetje goede wil wel gekwalificeerd kunnen worden als Ulver in hun Bergtatt periode. Iets wat mij persoonlijk zeker wel aanspreekt. De teksten zijn ook in het Nederlands (of in het Twents, dat moet ik u schuldig blijven), wat het authentieke gevoel wel versterkt. Want waarom zou je als Nederlandse band niet in je moedertong zingen?

Met De jammerklachten van Singraven krijgen we direct een mooie voorproef van snelle black metal, die vooraf gegaan wordt door een akoestisch intro en daar ook door gevolgd wordt. En alhoewel de titel Bladval wel wat simpeltjes overkomt, weten de heren in dit nummer wel een lekkere sfeer neer te zetten. De mix tussen gezang en geschreeuw komt hier wat mij betreft het beste naar voren. Ook het goed gedragen Botte bijlen is een van de betere nummers van deze plaat als je het mij vraagt. De mix is wel een beetje uit balans, met veel gitaar en zang, waardoor het vaak allemaal een beetje hetzelfde lijkt te klinken.

Om te eindigen waar we begonnen: nee, we hebben hier niet weer te maken met een topper. Is dit dan een slechte plaat? Dat ook zeker niet, maar je mist wel de goede riffs om dit een superplaat te maken. Dat is verder niet erg, de liefhebber heeft hier een prima release aan.