Het album gaat van start met het stevige “Undaunted” waarbij de song voorzien is van felle staccato riffs, krachtig drumwerk, scheurende solo’s van Mike Orlando en zuivere zangpartijen van Russell Allen die me wat aan een band als Disturbed doen denken. Ook het volgende “Psychosane” is een vette, dampende song. Wat verder opvalt op basis van deze eerste twee songs is dat heren Allen en Portnoy hun verleden voor even hebben losgelaten. Met de semi ballad “All On The Line”, waarbij een hoofdrol is weggelegd voor Allen laat de band zich van zijn gevoelige kant horen. Het groovende “Hit The Wall” is vervolgens weer voorzien van hakkend gitaarwerk, spetterende riffs en krachtige vocalen. De Duran Duran cover ‘Come Undone’, met gastbijdragen van Lizzy Hale (Halestorm) is een wat vreemde eend in de bijt. De song wordt op zich prima uitgevoerd. “Believe Me” en “Down To The Floor” zijn vervolgens twee degelijke metal songs, die erg goed worden uitgevoerd. Maar dat mag ook wel als we naar de staat van dienst van de diversen bandleden kijken. Het voorlaatste “Angel Sky” is opnieuw een soort van ballad, waarop het album op gepaste wijze wordt afgesloten met het stevige en groovende “Freight Train”.

Met ‘Omertá’ heeft Adrenaline Mob een krachtig, degelijk en veelzijdig hardrock/heavy metal album afgeleverd dat voorzien is van de nodige dosis energie. Echter met in totaal elf nummers, waarvan één cover en waarvan er al vier nummers op de in 2011 uitgebrachte EP te