‘So Long, And Thanks For All The Fish’. Met matige vocalen en niets van de krachtige uithalen die we van Maynard kennen. Met vrolijk klinkende melodieën past dit niet binnen de lijn der verwachting. Het is geen slecht nummer, mits geproduceerd door de zoveelste britpop sensatie, van een band als A Perfect Circle mogen we gewoon meer verwachten.

Toegankelijk is de intro van ‘Delicious’. Gelukkig brengen de heren er meer gitaren in, waardoor het nummer iets bombastisch krijgt. Ook de zanglijnen zijn typerend voor A perfect Circle. Net wanneer je er lekker in zit, komt er een break in met strijkers en bouwt de energie af. Gelukkig door goed drumwerk is er sprake van een sterke opbouw en kunnen we nog even luisteren naar een stevige rockplaat die helaas plots eindigt. Een “WTF” momentje krijg je duidelijk bij de opening van ‘Hourglass’. Hectische elektro keys trekken je hard uit de mooie neergezette vibe in ‘DLB’. Te veel effecten op de vocalen zorgen ervoor dat Maynard klinkt als een cross over tussen een popzanger en Marilyn Manson. De vreemde effecten in de muziek trekken vreemd genoeg toch de aandacht, in het midden blijft of dit positief of negatief is.

Met een sterke verhalende lijn voor de gitaren opent ‘Feathers’ wat na ‘Hourglass’ toch echt voelt als een opluchting. De opgebouwde energie gaat er echter snel uit, wanneer de mooie vocalen van Maynard erin komen onder begeleiding van subtiel werk op de toetsen. Het nummer is mooi in balans en kent een sterke opbouw die zeker te danken is aan het sterke gitaarspel.
Met toch wat een vreemde vibe eindigt het album. ‘Get The Load Out’ opent wederom rustig. Dit gaat over in een rare elektro beat. Wederom doen de effecten op de vocalen Maynard klinken als een popzanger, wat jammer is. De man heeft immers ook dit album bewezen dat hij echt een goede zanger is. Deze effecten zijn totaal overbodig, net als dit nummer op dit album.

Met ‘Eat The Elephant’ heeft A perfect Circle apart album neer gezet. Het is namelijk echt niet slecht en zit soms zelfs briljant in elkaar. Voor de fans van het hardere werk zal het echter een teleurstelling zijn. Wie het niveau van ‘Mer De Noms’ verwacht komt van een koude kermis en zal dit album links moeten laten liggen. Zoek je iets strelends voor de oren met niet al te veel gitaren, dan zou je dit kunnen proberen.