Na twee nummers hoor ik gelukkig al dat we hier meer uit het vaatje van de eerste plaat krijgen. Wat je kan verwachten is stuwende drums, met goede riffs. Vooral die goede riffs maken dat deze plaat boven het maaiveld uit komt. Het zijn allemaal oorwurmpjes die na 1 of 2 luisterbeurten in je hoofd blijven zitten. Af en toe gaat ook het gaspedaal goed in, maar doordat de riffs niet supersnel zijn werkt dat ook helemaal prima. Vul dat aan met een goede schreeuw en een productie die net niet te stofzuiger is maar wel genoeg distortion heeft dan gaat deze plaat wel in mijn top 20 eindigen dit jaar.

Qua stylistische referentie zou ik denk ik aan het einde van de “second wave” gaan zitten, maar er zit ook een dikke knipoog naar Taake in deze plaat. Dat is eigenlijk meer op sfeergebied dan dat ik de bands echt met elkaar zou vergelijken. Voor de liefhebber van de wat traditionelere sound met toch een originele eigen smoel!