|
Nuclear Blast Records
Website:
Accept
|
De Duitse heavy metal band
Accept maakte furore in de jaren 80 met albums als
‘Breaker’, ‘Restless and Wild’ en ‘Balls to the Wall’ en
wist daarmee als één van de weinige bands van het Europese
vasteland de hegemonie van de heavy metal bands van het
voormalig Verenigd Koninkrijk te pareren. Ook na het vertrek
van vocalist Udo Dirkschneider wist de band toch steeds
kwalitatieve heavy metal albums te brengen. Op 29 januari
brengt Accept een nieuw hoofdstuk, ‘Too Mean to Die’
verschijnt op die datum via Nuclear Blast Records.
Het is niet alleen Dirkschneider die de band verlaten heeft,
tegenwoordig is gitarist Wolf Hoffmann het enige originele
lid. Drummer Christopher Williams en gitarist Uwe Lulis zijn
sinds 2015 present, waar het voor bassist Martin Motnik en
derde gitarist Philip Shouse het eerste Accept album wordt.
De achilleshiel van heavy metal bands uit de jaren 80 is de
vocalist, zanger Mark Tornillo is inmiddels alweer een jaar
of elf de man die de vocalen voor zijn rekening neemt en dit
tevens niet onverdienstelijk doet.
‘Too Mean to Die’ is een album dat aansluit op de
voorgangers ‘Blind Rage’ en ‘The Rise of Chaos’ en gewoon
weer een lekker potje heavy metal brengt. Muzikaal staat het
als een huis en hoewel Mark Tornillo een veel betere zanger
is als Dirkschneider horen we ook de rauwheid in de vocalen
van laatstgenoemde terug op deze plaat. Het album opent met
het nummer ‘Zombie Apocalypse’, een nummer dat wat moeizaam
op gang komt. Wanneer de gitaarriff uiteindelijk inzet
worden we getrakteerd met een lekker snel heavy nummer, met
lekkere rauwe vocalen en een sterke gitaarsolo. Het
titelnummer ‘Too Mean to Die’ doet er qua tempo een schepje
bovenop en het is drummer Christopher Williams die zich hier
laat horen. Niks mis met de openers…
‘Overnight Sensation’ en ‘The Undertaker‘ zijn meer rockende
nummers, zoals we die ook van Accept kennen. Met name ‘The
Undertaker‘, overigens ook als single verschenen, is een
melodisch en ietwat theatraal nummer dat typerend is voor de
band. Accept ramt lekker door met vermakelijke nummers als
‘Sucks to Be You’ en ‘Symphony of Pain’, nummers die
naadloos is het oeuvre van de band passen. ‘The Best Is Yet
to Come’ is de traditionele semi-ballad die niet ontbreken
mag en waar Mark Tornillo zich laat horen. Met ‘How Do We
Sleep’ en ‘Not My Problem’ gaat het tempo weer lekker omhoog
en krijgen we nog een paar lekkere heavy nummers
voorgeschoteld voordat Accept af sluit met het instrumentale
‘Samson and Delilah’. De drie gitaristen krijgen hier de
kans zich te laten horen, maar de meerwaarde van het nummer
ontgaat mij een beetje.
‘Too Mean to Die’ is een heerlijk Accept album geworden.
Niets vernieuwend, maar dat is ook niet noodzakelijk. Het
album klinkt herkenbaar en is exact dat wat je van deze band
mag verwachten. (Erik van Dijk)
80/100
Tracklist:
01. Zombie Apocalypse
02. Too Mean to Die
03. Overnight Sensation
04. No Ones Master
05. The Undertaker
06. Sucks to Be You
07. Symphony of Pain
08. The Best Is Yet to Come
09. How Do We Sleep
10. Not My Problem
11. Samson and Delilah |
